Yalnızlara...

Yalnızlık, güçlendirir insanı. İster istemez omuzlarsın hayatı...
Dertleşmek istediğinde bir sandalye çekemezsin karşına, küçük bir ayna ile baş başa, dertler derya olur akar yalnızlığın boşluğuna
Hayat, yükleyeceği yükleri boşaltacak bir seni bulunca, boyundan büyük yüklerin altına giriverirsin bir anda.
Yalnızsın ya, güçlü olmalısın hayatta...
Düştüğünde yarana üfleyecek kimseyi bulamayınca yaranı saracak
Ağlayınca kendi başını kendi omuzlarında avutacak
Kırılınca kendi başını kendi ellerinle okşayacak
Hıçkırıklara boğulduğunda en yakın yastığa sarılacak
İki kişilik yemek yapıp tek kişilik sofra kuracak
Televizyon karşısında uyuyup kalınca üzerini örtecek kimse olmayacak...
Evdeki derin sessizliğe alışacak
Adını unutmamak için aynalarda kendine seslenecek
Kendinin hem en yakın dostu hem en büyük düşmanı olacak kadar güçlü olmalısın, yalnızlığında.