Evi Yuva Yapanlara...

Dışarıdan bakıldığında dört duvar arasına kurulmuş o sade, sıcak yuvaları anlatacağım size. Bu zamana kadar salonunuzu hangi renge boyamanız gerektiği, televizyonun kaç piksel olması gerektiği, beyaz eşyanın hangi markadan alınması gerektiği anlatıldı sizlere. Boşverin bunları da kulak verin söyleyeceklerime...
O markadan olmayan bulaşık makinesi de yıkar biriken bulaşığınızı,
Bilmem hangi markadan olmayan koltuğun üzerine de yayılsınız sere serpe gönlünüzce,
En sevdiğiniz dizi küçük bir televizyonda da aynı gün aynı saat aynı şekilde yayınlanır...
En pahalısı olmasa da bastığınız yeri yumuşacık tutar o halı,
Peki düşündünüz mü?
Eşyaya harcadığınız bunca servet yeter mi, dört duvarı yuva yapmaya. Sıcacık bir aile saadeti için gerek var mı serveti harcamaya?
Anlatayım ben yuva gibi kokan evleri;
Ocağında tüten bir tencere yemeğin kokusuna karışan kahkaha sesleri
Mutfak masasının üzerinde atıştırılmalık bir şeylerin yanına komidin de bırakılmış kitabın gölgesi...
Akşam koltuğunun altında bir somon ekmekle koşar adım gelen bir adamı kucaklayan bir kadın
Beşikte uyuyan bir çocuğun ağlaması karışır, evin miskin kedilerinin pati seslerine...
Azıcık aş, ağrısız baş parası bastırılarak değil, sevginin emek emek işlenerek kurulduğu bir yuva!
İnsanoğlu daha ne ister ki, fani dünyada bundan başka