Evi Yuva Yapanlara...

Dışarıdan bakıldığında dört duvar arasına kurulmuş o sade, sıcak yuvaları anlatacağım size. Bu zamana kadar salonunuzu hangi renge boyamanız gerektiği, televizyonun kaç piksel olması gerektiği, beyaz eşyanın hangi markadan alınması gerektiği anlatıldı sizlere. Boşverin bunları da kulak verin söyleyeceklerime...
O markadan olmayan bulaşık makinesi de yıkar biriken bulaşığınızı,
Bilmem hangi markadan olmayan koltuğun üzerine de yayılsınız sere serpe gönlünüzce,
En sevdiğiniz dizi küçük bir televizyonda da aynı gün aynı saat aynı şekilde yayınlanır...
En pahalısı olmasa da bastığınız yeri yumuşacık tutar o halı,
Peki düşündünüz mü?
Eşyaya harcadığınız bunca servet yeter mi, dört duvarı yuva yapmaya. Sıcacık bir aile saadeti için gerek var mı serveti harcamaya?
Anlatayım ben yuva gibi kokan evleri;
Ocağında tüten bir tencere yemeğin kokusuna karışan kahkaha sesleri
Mutfak masasının üzerinde atıştırılmalık bir şeylerin yanına komidin de bırakılmış kitabın gölgesi...
Akşam koltuğunun altında bir somon ekmekle koşar adım gelen bir adamı kucaklayan bir kadın
Beşikte uyuyan bir çocuğun ağlaması karışır, evin miskin kedilerinin pati seslerine...
Azıcık aş, ağrısız baş parası bastırılarak değil, sevginin emek emek işlenerek kurulduğu bir yuva!
İnsanoğlu daha ne ister ki, fani dünyada bundan başka

Yalnızlara...

Yalnızlık, güçlendirir insanı. İster istemez omuzlarsın hayatı...
Dertleşmek istediğinde bir sandalye çekemezsin karşına, küçük bir ayna ile baş başa, dertler derya olur akar yalnızlığın boşluğuna
Hayat, yükleyeceği yükleri boşaltacak bir seni bulunca, boyundan büyük yüklerin altına giriverirsin bir anda.
Yalnızsın ya, güçlü olmalısın hayatta...
Düştüğünde yarana üfleyecek kimseyi bulamayınca yaranı saracak
Ağlayınca kendi başını kendi omuzlarında avutacak
Kırılınca kendi başını kendi ellerinle okşayacak
Hıçkırıklara boğulduğunda en yakın yastığa sarılacak
İki kişilik yemek yapıp tek kişilik sofra kuracak
Televizyon karşısında uyuyup kalınca üzerini örtecek kimse olmayacak...
Evdeki derin sessizliğe alışacak
Adını unutmamak için aynalarda kendine seslenecek
Kendinin hem en yakın dostu hem en büyük düşmanı olacak kadar güçlü olmalısın, yalnızlığında.

Çevremizdeki Tüketicilere...

Sizi tüketen insanlar vardır, hayatın içinde. Her ne kadar cana yakın görünseler de genellikle işleri düşünce hatırlarlar. İyi niyetinizden, zamanınızdan, insanlara olan inancınızdan çalarlar. Sadece tüketmeye gelmişlerdir, bu dünyaya. Sizin ürettikleriniz üzerinden kara geçeceklerini sanırlar. Kendileri için istedikleri her şeyi parmak kımıldatmadan elde etmek için ellerinden geleni yaparlar.
Açık kapı bırakmayın, bunlara. Tavizini, hoşgörünüzü, yardımseverliğinizi, cana yakınlığınızı, iyi niyetinizi boşa tüketmeyin.
İki insan yüzü görünce, çıkarları bitince, istediklerini elde edince kapıyı yüzünüze çarpanlara siz en başta eyvallah demeyin.